Fokker S-11

Na de Tweede Wereldoorlog had de Nederlandse luchtmacht nieuwe piloten nodig. Fokker ontwikkelde daarom een eenmotorig lesvliegtuig dat plaats moest bieden aan een leerling en een instructeur die niet achter, maar naast elkaar zaten.

Het vliegtuig werd gebouwd als S-11 Instructor. Begin december 1947 was de bouw van het eerste prototype, dat de registratie PH-NBE had gekregen, gereed en maakte haar eerste vlucht op 18 december 1947. Gerben Sonderman, de bekende invlieger van Fokker, deed er de eerste vlucht mee.

In januari 1948 werd met het testvliegprogramma begonnen en daarbij kwam een ernstig euvel aan het licht. Wanneer in symmetrische vlucht een richtingsroeruitslag werd gegeven, volgde een vrij felle duikbeweging. Dit werd niet toelaatbaar geacht, zeker niet voor een lesvliegtuig. Daarom werden er van februari tot en met juli 1948 54 testvluchten met de PH-NBE uitgevoerd, waarbij de aërodynamische vorm telkens iets gewijzigd werd om te proberen de duikbeweging te elimineren.
 
In de nazomer van 1948 werd het eerste prototype in de Fokkerfabriek te Amsterdam-Noord omgebouwd en in de herfst van dat jaar volgde het tweede prototype. Daarna begonnen een reeks demonstratie- en beproevingsvluchten voor verschillende luchtmachten. Uiteindelijk volgde een order voor ruim 30 S-11’s die voor de Nederlandse luchtstrijdkrachten waren bedoeld.
Er werden uiteindelijk 101 S-11's door Fokker gebouwd, voor de luchtmachten van Nederland, Israel, Italië en Brazilië. De produktie liep tot eind 1953.
Hoewel de S-11 modern was, had ze niet een intrekbaar landingsgestel en was ze nog uitgerust met een staartwiel.